<p>در سال 1905، &laquo;گوستاو کلیمت&raquo; (Gustav Klimt) پروژه&zwnj;ای را شروع کرد که 6 سال به طول انجامید. این پروژه، تزیین &laquo;ویلای استاکلت&raquo; (Palais Stoclet) بود که به سفارش بانک&zwnj;دار و مهندس بلژیکی، &laquo;آدولف استاکلت&raquo; (Adolphe Stoclet) ساخته شده بود. به نظر می&zwnj;رسد کلیمت در این پروژه سنگ تمام گذاشته! چرا که تابلوهایی مثل &laquo;بوسه&raquo; (The Kiss)، &laquo;ملاقات&raquo; (Fulfilment) و &laquo;انتظار&raquo; (Expectation) که در تصویر مشاهده می&zwnj;کنید، در آن ویلا قرار دارد. این ویلا هنوز در تملک خانواده&zwnj;ی استاکلت است و بازدیدش برای عموم آزاد نیست. طرح انتظار که در تصویر مشاهده&zwnj;اش می&zwnj;کنید، زنی است که به پشت سر خود نگاه می&zwnj;کند. حالت چهره&zwnj;ی این زن به صورتی طراحی شده که بیننده حس می&zwnj;کند منتظر کسی یا چیزی است؛ با این که در پشت سرش چیزی وجود ندارد. از همین رو نام انتظار بر آن گذاشته&zwnj;اند. این مجسمه تحت برند Parastone ساخته شده است. صاحب این برند، &laquo;نینا کریستنسن&raquo; (Nina Christensen)، بیش از آن که مدیریت بنگاهی اقتصادی را برعهده داشته باشد، یک هنرشناس است. او متخصص تاریخ هنر است و همین رشته را در دانشگاه تدریس می&zwnj;کند. به احتمال زیاد برای چنین شخصی، هدف از راه&zwnj;اندازی کسب و کار تنها کسب درآمد نیست، بلکه می&zwnj;خواهد با راه&zwnj;اندازی کسب و کار خود مردم را با آثار هنری آشنا کند. گویا سازنده&zwnj;ی این تندیس قصد داشته است تا خاتم&zwnj;کاری انتظار را برای استفاده در زندگی امروز بازسازی کند؛ کاری که در بیشتر محصولات برند Parastone انجام می&zwnj;شود. به نظر می&zwnj;رسد این برند به دنبال انجام کاری فراتر از تولید محصولات تزیینی و فروش آن&zwnj;ها است؛ آشنا ساختن مردم با آثار شاخص هنرهای تجسمی.</p>