فلفل تند و فلفل شیرین یا فلفل دلمه ای، محتوی فیبر و آب هستند. هر دو حاوی ویتامین C و مقادیر زیادی آنتی اکسیدان و ترکیبات کاروتنوئیدی هستند؛ این ترکیبات کاروتنوئیدی مواد محلول در چربی هستند که باعث ایجاد رنگ های مختلف از قرمز و نارنجی تیره تا سبز و بنفش و سیاه، می شود. البته طعم تند برخی فلفل ها به دلیل مواد قلیایی است که در آنها وجود دارد و طعمی تند و کمی تلخ را ایجاد می کند. البته فلفل تند، ویتامین C زیادی دارد و حتی می توان گفت غنی ترین منبع ویتامین C است اما از آنجا که در غذاهای ایرانی کمتر استفاده می شود، منبع غذایی مهمی برای تامین ویتامین C افراد محسوب نمی شود. در کل همه فلفل ها می توانند به بالا رفتن متابولیسم بدن کمک کنند اما فلفل تند می تواند انرژی غذا را تا حد زیادی بالا برده، باعث گرمازایی در بدن شده و در نهایت منجر به کالری سوزی و کاهش وزن شود. با اینکه استفاده بیش از حد از فلفل تند عوارضی ندارد و افراد هندی یا ساکنان آسیای دور با وجود مصرف غذاهای بسیار تند که برای ما ایرانی ها غیرقابل تحمل است، دچار مشکل نمی شوند اما از آنجا که در فرهنگ غذایی ما، خوردن غذاهای تند چندان متداول نیست، سیستم گوارشی بسیاری از افراد به غذاهای اینچنینی عادت ندارد و ممکن است بعضی افراد با خوردن این غذاها دچار سوزش معده، بالا رفتن فشار خون یا افزایش تپش قلب شوند. همچنین خوردن فلفل های تند به همه افراد، به خصوص افرادی که دچار مشکلات گوارشی بوده، به ویژه افراد مبتلا به هموروئید، به هیچ عنوان توصیه نمی شود چون باعث وخیم تر شدن حال شان می شود.