مشخصات

• وزن
  1500 گرم
• جنس
  بوم
• کاربرد
  دیواری
• شکل قاب
  مربع
• محل تولید
  ایران
• متن اثر
  از آنجا که هر اثر هنری مجموعه ای از نشانه هاست که از فردیت هنرمند فراتر رفته و در گستره ی فرهنگ و باورهای جامعه مطرح می شود، همواره در طول تاریخ هنر، با آثاری روبرو می شویم که بیانگر آداب و رسوم، وقایع، سرنوشت، نوع پوشش، باورهای اخلاقی و ... یک سرزمین یا یک دوره ی تاریخی خاص هستند و به عبارتی فرهنگ آن جوامع را نمایان می کنند و در قالب دیوارنگاره ها یا تصاویر نقش بسته بر روی بوم، به معرفی آن فرهنگ و رسوم می پردازند و در اقدامی فراتر، قدمی برای حفظ و یا احیای آنها برمی دارند؛ به گونه ای که منجر می شود یک اثر هنری هم عرض منابع مکتوب، به عنوان سندی تاریخی از هویت یک ملت در نظر گرفته شود. می توان این گونه استنباط کرد که این آثار از باورها و احساسات خالقشان نسبت به جایی که به آن تعلق دارند، نشأت گرفته اند و یا بر اساس نوعی حس وظیفه خلق شده اند.
  از دید شخصی نیز، بخشی از رسالت هنر را در خدمت فرهنگ بودن و فرهنگ را به عنوان عنصری که می تواند معرفی تمام عیار از ارزش ها و هویت های یک سرزمین و قوم باشد، دانسته؛ از طرفی سنت و باورهای اخلاقی رایج همیشه برایم حائز اهمیت بوده و علاقه به شناخت آنها، نگرانی بابت زوالشان و راهکاری برای معرفی هرچه بهتر و بیشتر این رسوم، جزء جدانشدنی از افکار و ایده هایم بوده است.
  گرایش به سنت و رسوم به سالیان گذشته تعلق دارد و در رابطه با موضوع مورد بحث، یعنی روستای ورزنه و نوع پوشش خاص این خطه، نیز صادق است.
  اولین جرقه با اطلاع از وجود آن رقم خورد و توجه به آن به عنوان بخشی از شهر و دیار اجدادم و نوعی ادای دین به آن، ادامه دهنده ی راه شد.
  در گام های بعدی لازم بود تا مکمل ها و المان های تصویری دیگری در کنار سوژه ی اصلی (پوشش ساکنان) به کار گرفته شود تا به تکمیل فضاسازی، ترکیب بندی و نیز بیان هنری یاری رساند؛ با بازدید از محل و پس از بررسی عناصر در کنار هم، نتیجه بر آن شد تا فضای معماری به عنوان یک عنصر بومی که بیشترین همخوانی را با ایده ی اصلی و اولیه یعنی علاقه به سنت و فرهنگ و نیز هدف معرفی و شناخت داشت، اولویت کار قرار گیرد.
  از آنجا که هر اثر هنری مجموعه ای از نشانه هاست که از فردیت هنرمند فراتر رفته و در گستره ی فرهنگ و باورهای جامعه مطرح می شود، همواره در طول تاریخ هنر، با آثاری روبرو می شویم که بیانگر آداب و رسوم، وقایع، سرنوشت، نوع پوشش، باورهای اخلاقی و ... یک سرزمین یا یک دوره ی تاریخی خاص هستند و به عبارتی فرهنگ آن جوامع را نمایان می کنند و در قالب دیوارنگاره ها یا تصاویر نقش بسته بر روی بوم، به معرفی آن فرهنگ و رسوم می پردازند و در اقدامی فراتر، قدمی برای حفظ و یا احیای آنها برمی دارند؛ به گونه ای که منجر می شود یک اثر هنری هم عرض منابع مکتوب، به عنوان سندی تاریخی از هویت یک ملت در نظر گرفته شود. می توان این گونه استنباط کرد که این آثار از باورها و احساسات خالقشان نسبت به جایی که به آن تعلق دارند، نشأت گرفته اند و یا بر اساس نوعی حس وظیفه خلق شده اند. از دید شخصی نیز، بخشی از رسالت هنر را در خدمت فرهنگ بودن و فرهنگ را به عنوان عنصری که می تواند معرفی تمام عیار از ارزش ها و هویت های یک سرزمین و قوم باشد، دانسته؛ از طرفی سنت و باورهای اخلاقی رایج همیشه برایم حائز اهمیت بوده و علاقه به شناخت آنها، نگرانی بابت زوالشان و راهکاری برای معرفی هرچه بهتر و بیشتر این رسوم، جزء جدانشدنی از افکار و ایده هایم بوده است. گرایش به سنت و رسوم به سالیان گذشته تعلق دارد و در رابطه با موضوع مورد بحث، یعنی روستای ورزنه و نوع پوشش خاص این خطه، نیز صادق است. اولین جرقه با اطلاع از وجود آن رقم خورد و توجه به آن به عنوان بخشی از شهر و دیار اجدادم و نوعی ادای دین به آن، ادامه دهنده ی راه شد. در گام های بعدی لازم بود تا مکمل ها و المان های تصویری دیگری در کنار سوژه ی اصلی (پوشش ساکنان) به کار گرفته شود تا به تکمیل فضاسازی، ترکیب بندی و نیز بیان هنری یاری رساند؛ با بازدید از محل و پس از بررسی عناصر در کنار هم، نتیجه بر آن شد تا فضای معماری به عنوان یک عنصر بومی که بیشترین همخوانی را با ایده ی اصلی و اولیه یعنی علاقه به سنت و فرهنگ و نیز هدف معرفی و شناخت داشت، اولویت کار قرار گیرد.