در سال 1964، «رنه مارگریت» (René Magritte)، نقاش بزرگ سبک سوررئال، به درخواست هوادارنش مبنی بر کشیدن پرتره‌ای از خود پاسخ مثبت داد. ولی گویا مارگریت نمی‌توانست تابلویی نقاشی کند که از پیچیدگی‌های فلسفی و هنری سبک سوررئال خالی باشد. او در مهم‌ترین قسمت پرتره، یعنی صورت، یک سیب کشیده بود که چهره‌اش را به طور کامل بپوشاند. نقاشی مارگاریت دیگر یک پرتره نبود، اثری سوررئال و تأثیرگذار بود که تا امروز شهرت خود را حفظ کرده است. این نقاشی «پسر انسان» (The Son Of Man) نام گرفت. در تابلوهای دیگر مارگریت مانند «گولکوند» (Golconde) و «اسرار افق» (Les mystères de l'horizon) هم شخصیت پسر انسان به چشم می‌خورد؛ مردی با کت و شلوار مشکی و کلاه لبه‌دار. شاید منظور مارگریت از کشیدن پرتره‌اش به این شکل، بی‌اعتنایی او به شهرت باشد. شاید هم خواسته خود را جزئی از نوع بشر نشان دهد. شاید می‌خواسته به هوادارنش که از او درخواست پرتره کرده بودند، نشان دهد که مارگریت به‌تنهایی مهم نیست، و مهم آثار و هنر مارگریت است. ولی تمام این‌ها به کنار، مارگریت درباره‌ی این تابلو گفته است: «هرچیز که ما می‌بینیم خود چیز دیگری را پنهان می‌کند. ما همیشه می‌خواهیم چیزی را که پنهان است، با چیزی که می‌بینیم، ببینیم اما این امکان‌پذیر نیست. انسان‌ها اسرارشان را خیلی خوب پنهان می‌کنند». گویا هنرمند طراح این تندیس قصد داشته است که پسر انسان را برای استفاده در زندگی امروز بازسازی کند؛ کاری که در بیشتر محصولات برند Parastone انجام می‌شود. به نظر می‌رسد این برند به دنبال انجام کاری فراتر از تولید محصولات تزیینی و فروش آن‌هاست؛ آشنا کردن مردم با آثار شاخص هنرهای تجسمی