<p>تلسکوپ وسیله&zwnj;ای است برای دیدن اجرام آسمانی با استفاده از تابش امواج الکترومغناطیس مرئی و نامرئی. اولین تلسکوپ در ابتدای قرن هفدهم و با استفاده از لنزهای شیشه&zwnj;ای در هلند اختراع شد. واژه&zwnj;ی تلسکوپ که از دو واژه&zwnj;ی یونانی تله به معنی دور و اسکوپین به معنی دیدن برگرفته&zwnj;شده است. به&zwnj;طورکلی تلسکوپ&zwnj;ها به سه دسته&zwnj;ی شکستی، بازتابی و ترکیبی تقسیم می&zwnj;شوند. این تلسکوپ ابزاری رصدی است که می&zwnj;توان اولین انتخاب شما قبل از مطمئن شدن از علاقه&zwnj;مندی خودتان به نجوم رصدی باشد. این تلسکوپ بازتابی نیوتنی پایه ایی سمت-ارتفاعی دارد که به معنی حرکت در چپ و راست (سمت)- بالا و پایین (ارتفاعی) لولة اپتیکی است که این ساده&zwnj;ترین نوع حرکت در بین پایه و مقر تلسکوپ&zwnj;هاست. در تلسکوپ&zwnj;های کوچک به علت استفاده کمتر از لوازم جانبی توسط خریدار معمولاً سعی می&zwnj;شود چشمی&zwnj;های لازم برای رسیدن به حداکثر بزرگنمایی دربسته استاندارد وجود داشته باشد. در این تلسکوپ می&zwnj;توان از ابزاری به نام بارلوی 2X استفاده کرد که زیرچشمی قرار می&zwnj;گیرد تا بزرگنمایی را دو برابر کند. با این ابزار بعلاوه چشمی 10 میلی&zwnj;متری به حداکثر توان تلسکوپ یعنی 140 برابر بزرگنمایی می&zwnj;رسیم که برای دیدن جزئیات سیارات توان مناسبی است. باید توجه داشت که هرچه بزرگنمایی افزایش می&zwnj;یابد، میدان دید رصدگران کاهش می&zwnj;یابد و این دو رابطه مستقیم دارند.<br /> &nbsp;</p>