تلسکوپ «Astromaster 70AZ» محصول شرکت «Celestron» از نوع شکستی آکروماتیک است. این تلسکوپ دارای فاصله کانونی 900 و حداکثر بزرگ‌نمایی کاربردی 165 برابر است. قطر دهانه این تلسکوپ 2.7 اینچ بوده و نسبت کانونی آن هم 13 است. همچنین Astromaster 70AZ دارای بیشترین قدر قابل ملاحظه 11.7 است. تلسکوپ وسیله‌ای است برای دیدن اجرام آسمانی با استفاده از تابش امواج الکترومغناطیس مرئی و نامرئی. اولین تلسکوپ در ابتدای قرن هفدهم و با استفاده از لنزهای شیشه‌ای در هلند اختراع شد. واژه‌ی تلسکوپ که از دو واژه‌ی یونانی تله به معنی دور و اسکوپین به معنی دیدن بر گرفته شده است. به طور کلی تلسکوپ‌ها به سه دسته‌ی شکستی، بازتابی و ترکیبی تقسیم می‌شوند: • تلسکوپ‌های شکستی در تلسکوپ‌های شکستی برای تشکیل تصویر از عدسی استفاده می‌شود. در تلسکوپ‌های شکستی آکروماتیک از دو عدسی شیئی و چشمی استفاده می‌شود. عدسی شیئی برای جمع‌آوری نور و کانونی کردن آن و عدسی چشمی برای بزرگنمایی تصویر به کار برده می‌شود. استفاده از عدسی شیئی به عنوان چشمی دارای معایب مهمی مانند ابیراهی رنگی است. برای رفع این مشکل می‌توان عدسی شیئی را از دو عدسی ساخت. تلسکوپ‌های شکستی آکروماتیک سنتی پس از دو قرن استفاده گسترده حالا جای خود را به مدل‌های پیشرفته‌تر به نام آپوکروماتیک دادند. عدسی شیئی این نوع تلسکوپ‌ها از چندین عدسی ساخته شده که از جنس ED هستند. • تلسکوپ‌های بازتابی در این تلسکوپ‌ها جمع‌آوری نور به عهده یک آینه‌ی مقعر است. پوشش بازتابنده آینه می‌تواند نقره یا آلومینیم باشد. پوشش آلومینیومی این مزیت را دارد که اکسیده شدن آن باعث از بین رفتن قابلیت بازتاب آینه نمی‌شود. در بعضی از این تلسکوپ‌ها از نقره به عنوان پوشش بازتابنده استفاده می‌شود، سپس روی آن پوشش دیگری قرار می‌‌دهند تا مانع اکسید شدن نقره ‌شود. • تلسکوپ‌های ترکیبی یا شکستی-بازتابی این تلسکوپ‌ها شبیه تلسکوپ‌های بازتابی هستند، با این تفاوت که در ساخت آنان از تیغه‌های شیشه‌ای‌ای استفاده شده است تا بتوان از آینه کروی بجای آینهٔ سهموی استفاده کرد. تلسکوپ‌های ترکیبی هم انواع گوناگونی دارند مانند اشمیت-کسگرین و ماکستوف کسگرین.