شاید این سوال که چرا اغلب تنیسورها یا ورزشکاران دیگر رشته‌ها از مچ‌بند استفاده می‌کنند برای همه پیش آمده باشد. مهمترین کاربرد یک مچ‌بند جلوگیری از آسیب‌ها در هنگام انجام حرکات ورزشی است. برای مثال یک تنیسور وقتی ضربه‌ای با سرعت 200 کیلومتر بر ساعت به توپ می‌زند حتما یک شوک و ضربه، دست ورزشکار را در معرض آسیب قرار می‌دهد و ممکن است مچ ورزشکار را دچار آسیب کند. به همین دلیل حالت الاستیکی مچ‌بند تا حدودی کمک به دفع این ضربات می‌کند و از حرکات و شوک‌های ناگهانی که ممکن است به دست وارد شود جلوگیری می‌کند. از این رو بیشتر تنیسورها از مچ‌بند استفاده می‌کنند و این مچ‌بندها بیشتر به عنوان مچ‌بند تنیس مطرح هستند. از دیگر کاربردهای مچ‌بندها می‌توان به جذب عرق ورزشکار در هنگام بازی اشاره کرد. بستن مچ‌بند به دست باعث می‌شود تا رطوبت ناشی از تعریق به کف دست نرسد تا در هنگام بازی ورزشکار دچار مشکل شود. به همین جهت اغلب مچ‌بندهای ورزشی بافتی پشمی و نخی دارند که باعث جذب بهتر رطوبت ناشی از تعریق ورزشکار می‌شود. تعدادی از ورزشکاران هم از مچ‌بند به عنوان فیگور استفاده می‌کنند و سعی می‌کنند از استایلی که مچ‌بند به آنها می‌دهد برای افزایش روحیه خود در هنگام رقابت استفاده کنند. مچ‌بند Head با اندازه‌ای به طول 13 سانتی‌متر و ساختار نخی که از قابلیت جذب رطوبت بالایی برخوردار است مناسب برای تنیس‌بازان است.