اوکوله‌له بیشتر نقش یک ساز ریتم نواز را در اجراها بازی می‌کند و به‌ندرت از آن تک‌نوازی‌های ملودیک شنیده می‌شود. همه‌ی ما تصویر این ساز را به همراه خواننده‌ای که با نواختن خود همخوانی می‌کند به یاد می‌آوریم. وجود تنها 4 سیم باعث شده که تشکیل و نواختن آکوردها روی آن به‌سادگی تمام‌صورت پذیرد و بسیاری از آکوردهایی که در گیتار نیاز به انگشت گذاری 4 نت و یا دشوارتر از آن نواختن با باره دارند را ساده‌تر کند. کوک استاندارد این ساز از سیم چهارم به اول به ترتیب سل، دو، می، لا است. با این تفاوت که برخلاف توقع نت سل روی سیم چهارم یک پرده پایین‌تر از سیم اول کوک می‌شود. این امر برخلاف سایر سازهاست که سیم‌ها با حرکت به سمت پایین به‌تدریج نازک‌تر می‌شوند و به سمت فرکانس‌های بالاتر حرکت می‌کنند. به‌عبارت‌دیگر ترتیب از زیر به بم سیم‌های اوکوله‌له در کوک استاندارد به شکل سیم اول، سیم چهارم، سیم دوم، سیم سوم است. این امر با این هدف انجام می‌پذیرد که هارمونی‌های تولیدشده درنتیجه‌ی نواختن آکوردها به یکدیگر نزدیک‌تر باشند. پس بم‌ترین نت قابل‌اجرا توسط اوکوله‌له همان دوی وسط است که یک‌فاصله‌ی ششم از بم‌ترین نت در کوک استاندارد گیتار معمولی زیرتر است. نواختن اوکوله‌له به دلیل فواصل خاص بین سیم‌ها و تعداد کم‌تر سیم‌های آن به‌مراتب از گیتار آسان‌تر است و نباید فراموش کرد که اوکوله‌له تقریباً تمام امکانات یک ریتم گیتار را به‌سادگی به نوازنده عرضه می‌کند. به‌عنوان‌مثال آکورد لا مینور و هفت و دو ماژور روی اوکوله‌له تنها با یک انگشت لا ماژور و فا ماژور با دو انگشت و سایر آکوردهای ماژور و مینور نت‌های بکار با سه انگشت به صدا درمی‌آیند. در این میان فقط آکوردهای ماژور و مینور سی هستند که نیاز به نگه‌داشتن یک نیم باره دارند. شاید متن بالا برای نوآموزان معنای خاصی نداشته باشد اما نوازندگان گیتار متوجه سادگی کارکرد این ساز خواهند بود. همیشه دغدغه‌ی بسیاری از نوآموزان گیتار صدا ندادن سیم‌ها، برخورد انگشتان به سیم‌های پایینی و انگشتگذاری پیچیده‌ی آکوردهاست اما هیچ‌کدام از این موارد در اوکوله‌له برای نوازنده پیش نخواهد آمد. فاصله‌ی سیم‌های اوکوله‌له از یکدیگر بیشتر از گیتار است و به همین دلیل نگه‌داشتن هیچ فرتی مزاحم کار سیم دیگری نخواهد شد. سیم‌های کوتاه و ظریف اوکوله‌له به‌سادگی به صدا درمی‌آیند.