مشخصات

• نوع کاغذ
  بالکی
• تعداد صفحه
  400
• نویسنده
  پروین اعتصامی
• رده‌بندی کتاب
  ادبیات فارسی (شعر و ادبیات)
• شابک
  9786009252879
• قطع
  وزیری
• چاپ شده در
  ایران
• نوع جلد
  سلفون
• ناشر
  آسمان علم
• موضوع
  شعر و ادبیات
• زبان نوشتار
  فارسی
• نوبت چاپ
  7
• درباره نویسنده
  آسمان علم، ادب و فرهنگ ایران زمین، ستارگان درخشان بسیاری به خود دیده است و پروین اعتصامی در گستره‌ی این آسمان وسیع، در زمره‌ی درخشان‌ترین ستاره‌های ادب و سلسله شاعران روشن ضمیر و پاک‌نهاد این مرز و بوم است. او در مبارزه با کج اندیشی‌های اجتماعی نترس و سرسخت بود و لحن حماسی پروین در بیان مسایل اجتماعی و حتی سیاسی زمان خود کم نظیر و حتی بی‌نظیر است. پروین شخصیتی بس سترگ، صاحب روحی توانا و بلند، شجاعی از زنان ایران زمین و به‌حق گوهری نایاب از چرخ ادب ایران بود. پدرش یوسف اعتصامی (اعتصام الملک) از رجال نامی و نویسندگان و مترجمان مشهور اواخر دورهٔ قاجار بود. پروین در ۲۵ اسفند ۱۲۸۵ هجری شمسی به دنیا آمد. او دوره مدرسه آمریکایی را در خرداد ماه ۱۳۰۳ شمسی به پایان رسانید و در همان مدرسه به تعلیم و تدریس نوآموزان هم‌وطن خویش پرداخت. در سال ۱۳۱۳ با پسر عموی پدر خود ازدواج کرد و این پیوند خیلی زود به جدایی انجامید. پروین ذوق و قریحه‌ای استثنایی داشت و اشعارش نغز و دلنشین است و لذت خواندن اشعارش غیر قابل وصف می‌باشد. کتاب "دیوان پروین اعتصامی" مجموعه‌ای از اشعار این شاعر بزرگ ایرانی است. پروین به عنوان یکی از شاعران برجسته ادبیات فارسی، به خاطر نبوغ و توانایی‌هایش در سرودن شعرهای اجتماعی، اخلاقی و فلسفی شناخته می‌شود. اشعار پروین غالباً شامل مضامین انسانی و اجتماعی هستند و او با زبانی ساده و دلنشین به بیان احساسات و افکار خود می‌پردازد. دیوان او شامل غزلیات، قصیده‌ها و مثنوی‌هایی است که بسیاری از آن‌ها به مسائل زنان، عدالت اجتماعی و عشق اختصاص دارد. پروین اعتصامی در سوم فروردین ۱۳۲۰ شمسی بیمار شد و در شانزدهم همین ماه چراغ زندگیش خاموش شد و گوهری نایاب در اوج جوانی بدرود حیات گفت. پروین در قم در حرم حضرت معصومه (س) به خاک سپرده شد. پروین در روزهای بیماری شعری برای سنگ مزار خود سرود که ابیاتی از آن چنین است: اینکه خاک سیهش بالین است گوهر چرخ ادب پروین است گر چه جز تلخی از ایام ندید هر چه خواهی سخنش شیرین است صاحب آنهمه گفتار امروز سائل فاتحه و یاسین است دوستان به که ز وی یاد کنند دل بی دوست دلی غمگین است