عسل به عنوان یک ماده غذایی طبیعی شیرین‌کننده از 7000 سال پیش از میلاد مسیح برای انسان شناخته شده بوده و مصرف خوراکی داشته است. ویژگی‌های عسل بسته به منبع گیاهی، منشاء جغرافیایی و شرایط آب و هوایی، وضعیت کلونی، مدیریت زنبوردار و شرایط انبارداری و نگهداری متغیر است. وجود طیف وسیعی از قندها، ارزش تغذیه‌ای و خواص عمومی عسل را ایجاد می‌کند و سایر ترکیبات عسل؛ به ویژه ویتامین‌ها و ترکیبات ثانویه که بسته به منشاء گیاهی تفاوت دارند؛ مسئول عطر و طعم و خواص دارویی و درمانی عسل هستند. عسل‌های چند گیاه معمولا شهد چندین گونه گیاهی‌اند که غالبیت شهد یک گیاه در آن وجود ندارد؛ و به نام عسل چهل گیاه نیز شناخته می‌شوند. در دنیا حدود 70 درصد عسل‌ها چند گیاه بوده و مابقی به صورت تک‌گل تولید و عرضه می‌شوند. خواص عسل عسل از دیرباز به عنوان یک ماده ارزشمند دارویی در بسیاری از فرهنگ‌ها و در طیف وسیعی از بیماری‌ها مورد استفاده اطباء قرار می‌گرفته است؛ در بسیاری از نسخه‌های دارویی پزشکان، عسل به عنوان یک جزء مهم بوده و بر این باور بوده‌اند که عسل، تاثیر به سزایی در افزایش اثرگذاری دارو دارد. اولین خاصیت عسل، مقوی و انرژی‌زا بودن، به جهت غنی بودن از قندهای متنوع و زود هضم است؛ و استفاده از عسل به عنوان یک ترکیب قندی طبیعی و سالم، در تأمین منابع کربوهیدراتی سلول‌های بدن برای سوخت و ساز و کارکرد طبیعی کلیه اندام‌ها، بسیار حائز اهمیت است. دومین خاصیت ویژه عسل درمان زخم‌ها و سوختگی و ترمیم بافت آسیب دیده است که در طب سنتی و مدرن به آن اشاره شده است. استفاده از عسل به عنوان التیام دهنده زخم، قدیمی‌ترین نسخه دارویی بشر از عسل است. در طب مدرن نیز در دهه‌های اخیر استفاده از عسل در درمان زخم و سوختگی‌ها و حتی درمان زخم به جهت اثر التیام‌دهندگی و ترمیم پوست، بدون عوارض جانبی افزایش یافته است. تحقیقات بالینی و گزارش‌های تجربی پزشکان نشان می‌دهد که استفاده از پانسمان‌های حاوی عسل در زخم‌های پای دیابتی، باعث کاهش زمان بهبودی و جلوگیری از نیاز به آنتی‌بیوتیک‌ها می‌شود. درمان سرفه و گلودرد از دیگر اثرات تأیید شده عسل در بسیاری از منابع و توصیه شده توسط پزشکان است. حتی در برخی از کشورها از جمله نیوزلند و استرالیا و انگلستان، استفاده از عسل در نسخه‌های پزشکان جهت درمان گلودرد و سرفه تجویز می‌شود.